ٻائڙ: نار يا هُرلي جون سموريون ڪاٺيون (ڍينگو، چڪر، مالهه، لوٽا وغيره) يعني سڄو هَلَٽُ. شاهه عبداللطيف جو ان بابت هڪ بيت آهي ته: سورن سانگهارو، ڪڏهن تان ڪونه ڪئو، آيل اوڀارو، ٻائِڙُ ٻڌو ٻوڙ وهي .