بَيابانُ: صحرا، رڻ پٽ. هيءُ فارسي ٻوليءَ جو لفظ آهي، جنهن جو اصل مفهوم آهي، اها وارياسي زمين، جنهن ۾ پاڻيءَ جو نالو نشان به نه هجي. سڃ وارو ميدان، جنهن ۾ وڻ ٽڻ نه هجي.