جھومر
جھومر
جھومر: هيءُ عورتن مٿي جو زيور آهي، جيڪو وزن ۾ ڳرو ٿيندو آهي. جھومر کي ’مرزو‘ به چوندا آهن. هن وزندار ڇل ۾ ’هُڪُ‘ به ٿئي ٿو. پنڙيون، تلڪيون ۽ لٽڪڻا به ٿين. بناوت جي لحاظ کان چئن حصن ۾ ورهايل ٿيـنـدو آهـي: (1) هُڪ وارو ڀاڱــو، (2) وچ واري پتـري، (3) هيٺاهيـن پتري، (4) لٽڪڻو. عورتون جهومر مٿي جي ساڄي پاسي کان ڀِرون تائين پائينديون آهن، جنهن پاسي نٿ هوندي آهي، انهيءَ پاسي جھومر نه پائبي آهي. سنڌ ۾ جھومر جو استعمال عام آهي. زميندار به جهومر گهڙائيندا آهن. جهومر اڪثر شاديءَ ۾ پائبو آهي. پر شاديءَ کان اڳ نه پائبو آهي. جھومر لاءِ گھٽ ۾ گھٽ پنج تولا سون گهربل هوندو آهي. جهومر تي ميناڪاري ۽ مڻين جي جڙت به ٿيندي آهي.
لفظ جھومرھيٺين داخلائن ۾ پڻ استعمال ٿيل آھي
مختلف - ڀاڱي جون ٻِيون داخلائون
پنبههسليٽ
صديق
پيراشوٽ
چورس ڦڻيون
جهيتو (راند)
ٻرو
آخوند سانوڻي
پکڻ
طهارت