درويش اسحاق: درويش اسحاق ڏهين صدي هجري/ سورهين صدي عيسويءَ جو ٺٽي جو نامور سخي ۽ خدا جي خاص بندو ٿي گذريو آهي. تحفته الطاهرين ۾ شيخ محمداعظم ڄاڻائي ٿو ته: درويش اسحاق، حال ۽ ڪرامت جو صاحب هو. وٽس جيڪي ڪجهه به هوندو هو، سو الله جي نالي ڏيڻ ۾ دير نه ڪندو هو. ايتري قدر جو پنهنجو کاڌو پيتو ۽ مال غريبن ۽ مسڪينن ۾ ورهائي ڇڏيندو هو، پر ڪڏهن به پنهنجي در تان ڪنهن ضرورتمند کي خالي واپس نه موڪليندو هو. هن سخاوت ۾ پنهنجو نالو ڪڍيو. اڪثر روزا رکندو هو ۽ رات جو عبادت ڪندو هو. درويش اسحاق فجر نماز وقت سجدي ۾ وفات ڪئي. سندس مزار مڪليءَ جي ٽڪري تي آهي.