عام الحُزن: يعني غم جو سال. حضور صلي الله عليه وسلم جن جي اعلان نبوت جو ڏهون سال، جيڪو مخصوص حالتن ۽ واقعن پٽاندر ‘عام الحزن’ مشهور ٿي ويو. پاڻ ڪريم صه جن شعب ابي طالب ۾ ٽن سالن جي بندش کانپوءِ جڏهن ٻاهر آيا تڏهن خيال اهو هو ته هاڻي قريشن جي ظلمن جو سلسلو ڪجهه گهٽبو ۽ اهي ڪجهه نرمي ڪندا. ليڪن ٿورن ڏينهن کانپوءِ حضرت ابو طالب رضه بيمار رهڻ کانپوءِ فوت ٿي ويو ته قريشن ابو طالب جي وفات بعد ميدان خالي ڏسي پاڻ ڪريم صه جن کي وڌيڪ تنگ ڪرڻ شروع ڪري ڏنو. ابو طالب جي وفات کان ٻه مهينا پوءِ وري پاڻ ڪريم صه جي گهرواري حضرت خديجة الڪبريٰ رضه جو انتقال ٿي ويو. انهن ٻنهي سچن ۽ همدرد ساٿين جي وڇوڙي پاڻ ڪريم صه جن کي گهڻو غمگين ڪيو. ان ڪري انهي سال کي ‘عام الحزن’ (غم جو سال) چيو ويو.