عبدالڪريم ڪورائي، مولانا: مولانا عبدالڪريم ڪورائي جو جنم جيڪب آباد شهر ۾ ٿيو. سندس والد جو نالو ٻانڌي خان هو، جيڪو رازڪو ڪم ڪندو هو. مولانا صاحب سنڌي، انگريزي، عربي ۽ فارسيءَ جي تعليم جيڪب آباد مان ورتي. پاڻ محمد پور اوڍو جي هڪ مسجد ۾ پيش امام ٿيو. هي اتي اسلامي تبليغ جو ڪم به ڪندو هو، جلد ئي سندس نظرين سبب ڳوٺ جي وڏيري سان سندس اڻبڻت ٿي پئي، جنهن ڪري لڏي اچي شهدادڪوٽ ۾ ويٺو. کيس تقرير جو وڏو فن هو. ان لاءِ مولانا امروٽيءَ کيس ‘ڪهاڙي’ جو لقب ڏنو، جيڪو سڄي عمر ساڻس گڏ رهيو. پاڻ بهترين ڪاتب هو، جنهن ڪري هڪ ڪلام پاڪ سهڻي صورتخطيءَ ۾ لکيائين. ان کان سواءِ سندس هيٺيان ڪتاب آهن: (1) سراج المومنين، (2) اعمال قرآني، (3) اصلاح الاخلاق، (4) قرآن شريف جي ٽن سيپارن جو سنڌي، ٻن سيپارن جو اردو ۾ ترجمو ڪيائين. ‘زلـيـخـا’ نالـي ڪتاب کي سـنڌي نـظـم ۾ آندائين. پاڻ اعليٰ پائي جو شاعر هو. هن 75 ورهين جي ڄمار ۾ لاڏاڻو ڪيو.