ٺٽوي، ابراهيم قاضي: ابراهيم قاضي ٺٽوي، شاهجهان دور جو مشهور عالم، فاضل، شاعر ۽ مصنف ٿي گذريو آهي. هي پنهنجي قابليت جي ڪري شاهجهان جي درٻار ۾ وڏي مرتبي کي پهتو ۽ شاھه جهان آباد (دهلي ) جو مفتي ۽ لشڪر جو قاضي مقرر ٿيو. ان کان پوءِ ٺٽي جو امين الملڪ مقرر ٿي پنهنجي وطن ڏانهن واپس آيو. چيو وڃي ٿو ته پنهنجي اچڻ کان اڳ ۾ ٺٽي ۾ ڏيڍ لک رپيا خرچ ڪري رهڻ لاءِ محل تيار ڪرايو هئائين. جڏهن هن ۾ داخل ٿي جاءِ جو معائنو ڪيائين، تڏهن کيس محل بلڪل ناپسند آيو ۽ چيائين ته ڪاريگرن کي اها ڄاڻ ڪانه هئي ڇا ته ڪير اچي هن محل ۾ رهندو؟ هي محل ته منهنجي موريز کان چڱو نه آهي! جنهنڪري انهيءَ جاءِ کي مٽيءَ جو ڍير بڻائي ڇڏيائين. انهيءَ محل جا دڙا ٺٽي ۾ اڃا تائين موجود آهن. انهي واقعي مان قاضي صاحب جي طبيعت جو اندازو ڪري سگھجي ٿو.
ٺٽي ۾ هو جيڪو به وقت رهيو، سو نهايت عزت سان رهيو، ٺٽي جو حاڪم( گورنر ) هفتي ۾ هڪ ڏينهن سندس بنگلي ۾ اچي عام ڪچهري ڪندو هو ۽ پاڻ به ڪڏهن گورنر وٽ ويندو هو. سندس تصنيفن ۾:(1) شره مخزن الاسرار، (2) جلاء الاذهان في تفسير القرآن ۽ (3) لطائف الاخبار في سيرة النبي المختار آهن.