ڀلوُ: يحييٰ بن خالق برمڪيءَ، سنڌ مان جيڪي عالم ۽ حڪيم بغداد ۾ گهرايا هئا، تن مان هڪ ڀلوُ نالي ويد (حڪيم) به هو. کيس پهرين بغداد جي دارالترجما ۾ هندي ڪتابن جي ترجمي لاءِ مقرر ڪيو ويو، پر پوءِ هن اتي مستقل رهائش اختيار ڪري، حڪمت توڙي ترجمي ۾ ڪمال شهرت حاصل ڪئي. ڀلُو حڪيم سنڌي، سنسڪرت، عربي ۽ فارسيءَ جو ماهر هو.