ڄام جکرو: هيءُ سمن جي ڪيهر خاندان مان هو. سندس پيءُ جو نالو اوڍو هو. هوٿل پري سندس ماءُ هئي، انهيءَ ڪري جکري هوٿياڻي طور مشهور هو. معمور يوسفاڻي ’سر بلاول جا تاريخي ڪردار ۽ واقعا‘ ۾ لکي ٿو ته: ”هو پارڪر ۽ پائر جي علائقي جو رهندڙ هو ۽ آسپاس جي ٽڪرين تي حاڪم هو. سندس تخت گاهه پراڻ ويجهو هاڪڙي درياهه جي ڪناري ’پاتا‘ جي نالي سان شهر ۾ هو.“
شاهه جي رسالي ۾ ڄام جکري بابت ڪجهه بيت ملن ٿا، هڪ بيت نموني طور ڏجي ٿو:
جکرو جوڙي، پاڻ ڌڻي پيدا ڪيو،
ڪيهَرَ جيئن ڪَر کڻيو، مل مڇون موڙي،
سَمُنڊ جيئن سِيرَ ڪئو، ٿو ٻار جيئن ٻوڙي،
ڄام جکرو اوڍاڻو، پارڪر ۽ پائر جو حاڪم ۽ سخاوت ۾ مشهور هو. مخدوم عبدالرحيم گرهوڙي ۾ سندس ساراهه ۾ چيو آهي:
سمي ساماڻي، چنتا لٿي چارڻي،
جنهن ڇنا ڇانئي ڇڏيا، ڪارڻ ميهماڻي،
اهڙي اهڃاني، هوٿل ڄائو جکرو.
جکري جي حاڪميت وقت سندس تختگاهه پراڻ درياهه جي ويجهو هاڪڙي جي ڪناري تي پاتار شهر ۾ هو. جنهن جا آثار هن وقت ڏيپلي تعلقي جي کاڙڪ تپي ۾ آهن. ان کانسواءِ چوٽاڻ ۾ سندن عارضي تخت گاهه به هو. هو تمام وڏو سخي هو. سندن در تان ڪڏهن به سوالي خالي نه موٽيو. چوٽاڻ واري علائقي ۾ ڪيترائي آثار موجود آهن، جيڪي هن راهگيرن لاءِ اوتارا ۽ ٽِڪاڻا ٺهرايا هئا. جتي ڪيترائي ماڻهو ترسي آرام ڪندا هئا ۽ وٽن کاڌو کائيندا هئا. انهن خوبين جي تعريف ڪندي شاهه لطيف فرمايو ته:
منهه مُني جکرو، تا مائن تاري،
پڇي سي پاري، جي عاجز اجورن ۾.